Κυριακή 29 Μαρτίου 2009





6 σχόλια:

λιμανάκι είπε...

Καλώς ήρθες πάλι ;)

par...alogos είπε...

Πάντα μου άρεσαν τα ανακατεμένα πράγματα.
Ρούχα πεταμένα στο πάτωμα, πιάτα άπλυτα στο νεροχύτη,
σκέψεις άναρχες στον αερά, συναισθήματα διαλυμένα, αγάπες ρημαγμένες, έρωτες σακατεμένους.
Μου άρεσαν και τα επιζητούσα, κάθε στιγμή της ήρεμης ζωής μου.
Κι όταν δεν τα επιζητούσα, έρχονταν μόνα τους. Επισκέπτες της ψυχής μου.

Μα σαν μπήκα στο πατρικό μου σπίτι, δεν άντεξα. Οι τοίχοι μαυρισμένοι από τις στάχτες της ζωής και η μοναδική καρέκλα του σπιτιού, σκισμένη και αναποδογυρισμένη. Κατάπια με δυσκολία. Δεν ήταν μονάχα ο παππούς, που τον έβλεπα ξανά μπρος μου να κυνηγά χίμαιρες καθισμένος σε τούτη την καρέκλα, δεν ήταν μονάχα η γιαγιά μου που την έβλεπα ξανά να μου φτιάχνει ψωμί με ζάχαρη, ούτε ο θείος μου που τον έβλεπα να τραγουδά ξανά βαριά ρεμπέτικα. Ούτε μόνο η μάνα μου που την έβλεπα να με στέλνει για τσιγάρα, εφημερίδα και ψωμί. Μέσα σε αυτήν την καρέκλα ήμουν εγώ. Εγώ ο πιτσιρίκος. Αυτός που τώρα πια δεν θυμάμαι πως έμοιαζε. Ούτε τι σκεφτόταν. Ούτε καν αν υπήρχε ποτέ.
Αν αφήσεις τις καρέκλες να γυρίζουν ανάποδα, σκισμένες από τη ζωή, και τους τοίχους μαύρους από τα δαιμόνια μιας άλλης εποχής, τότε πάει να πει ότι δυο πράγματα κατάφερες.
Πάει να πει ότι δυο βήματα μπροστά έκανες, μα και τρία πίσω. Και δυστυχώς τα τρία πίσω, τα έκανες με γυρισμένη την πλάτη.

Έκανα δειλά, ένα βήμα μπροστά. Ακούμπησα την καρέκλα, μα δεν την κούνησα καθόλου.
Μετά έφυγα, αλλά με καθόλου γυρισμένη την πλάτη μου, αυτή τη φορά.

par...alogos είπε...

Εγώ, φίλε μου Γιώργο, σε καλοσορίζω με μια ιστορία για την όμορφη αυτή σου εικόνα...

tzotza είπε...

καλως σε βρηκα συνονοματε!!
:)

γιωργος είπε...

Λιμανάκι, ευχαριστώ για το καλωσόρισμα...:)

Par...alogos, χίμαιρες...!

mafalda, ανταποδίδω το χαμόγελο :)

tzotza, συνονόματη, με έχεις βρει και αλλού :)

ΥΓ: Συγνώμη για την καθυστέρηση...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.